Motyw snu jest bardzo często wykorzystywany w literaturze, zarówno w prozie, jak i w poezji. Często służy on jako narzędzie do ukazania psychologicznych stanów postaci lub jako sposób na wprowadzenie elementów fantastycznych do fabuły.
W literaturze średniowiecznej sen często był traktowany jako metafora życia i śmierci, a jego symbolika często kojarzyła się z chrześcijańskim wyobrażeniem nieśmiertelności duszy.
W epoce romantyzmu sen był często wykorzystywany jako narzędzie do przedstawiania nastrojów i emocji postaci, a także do wprowadzania fantastycznych i surrealistycznych elementów do opowieści.
Współcześnie sen jest wykorzystywany na wiele różnych sposobów w literaturze. Często służy jako narzędzie do ukazania emocji i stanów psychicznych postaci, a także do eksplorowania kwestii tożsamości, czasu i rzeczywistości. W niektórych dziełach sen stanowi również ważny element narracji, wprowadzając niepewność i niejasność do opowieści.
